Konferencja naukowa „Tekst [w] sieci”

Że sieć zmieniła naszą codzienną rzeczywistość, o tym nie ma potrzeby przekonywać. Czy zmieniła także naszą rzeczywistość tekstową? W dniach 2-5 grudnia 2008 roku na Uniwersytecie Warszawskim w Sali Balowej Pałacu Tyszkiewiczów-Potockich (ul. Krakowskie Przedmieście 32) odbędzie się konferencja naukowa TEKST (W) SIECI zorganizowana przez Zakład Teorii Literatury i Poetyki ILP UW oraz portal internetowy Gazeta.pl.

Szczegółowy program wystąpień dostępny jest na tej stronie. Warto zwrócić – w kontekście tematyki naszego serwisu – szczególną uwagę przynajmniej na kilka prezentacji o mniej lub bardziej e-historycznym profilu.

4 grudnia, czwartek 9:30-10:00
prof. dr hab. Sławomir Buryła – Holocaust w Sieci – obecne i przemilczane

Referat dotyczy dwóch kwestii. Po pierwsze autor zamierza dokonać krótkiego przeglądu najważnieszjych adresów internetowych pod kątem ich zawartości merytorycznej oraz przydatności do pracy naukowej. W drugiej części podjęta zostanie kwestia języka nienawiści – sposobów jego artykulacji w sieci.

2 grudnia, wtorek 18:18:30
dr Monika Brzóstowicz-Klajn – Internet szansą dla socrealizmu?

Literatura socrealistyczna nie jest wznawiana zarówno ze względów artystycznych jak i ideowych, choć z drugiej strony na fali zainteresowania PRL-em mówi się o niej, cytując ją chętnie oraz pokazując towarzyszące jej sztuki plastyczne i architekturę. W internecie możemy znaleźć pochodzące z lat stalinowskich teksty literackie oraz publicystyczne, czy chociażby ich fragmenty. To zjawisko zmieniające swój charakter. W latach 90-ych najpopularniejsze były strony przedstawiające teksty socrealistyczne ze względu na ich komiczny lub nawet kuriozalny – dla współczesnych odbiorców – charakter. Dziś ten styl odbioru wydaje się mieć mniejsze znaczenie. Wzrasta rola kontekstów historycznych. Socrealizm to część naszej przeszłości i element polskich krajobrazów, zwłaszcza w Warszawie – co wyraźnie pokazują blogi związane tematycznie ze stolicą. Socrealizm w sieci istnieje w roli głównego tematu, ale też pojawia się na stronach poświęconych poszczególnym autorom. I na stronach historycznych związanych z powrotami do PRL-owskiej przeszłości. Mnożą się pytania: Jak sieć wpływa na odbiór socrealizmu? Czy można mówić o wyłaniającym się z różnych witryn i blogów kanonie tytułów utworów i innych dzieł sztuki? Oraz: czy istnieje stale powtarzający się zespół pojęć opisujących realizm socjalistyczny? Jakich haseł dotyczą zamieszczane odsyłacze na stronach związanych z interesująca tu tematyką? Czy nastawiona na wizualność współczesna kultura, tak jak jest reprezentowana w sieci, zmienia relacje między sztukami w socrealizmie, tzn. czy nadal to literaci są „inżynierami dusz” jak w stalinowskiej hierarchii? Czy internet nie zmienia obrazu socu poprzez upowszechnianie przede wszystkim przykładów z poezji socrealistycznej? I kwestia doświadczenia wirtualności, powszechnej przy obcowaniu z Internetem, zdaje się wpływać na rozumienie samego socrealizmu. Internauci intuicyjnie tłumaczą sobie koncepcję sztuki soc na kształt kreacji wirtualnej, co z drugiej strony potwierdza propozycja interpretacji tejże twórczości jako simulakrum rozumiany zgodnie z koncepcją J.Baudrillarda.

5 grudnia, piątek 10:00-10:30
Marcin Wilkowski – Internet jako archiwum – obrazy historii w cyfrowym świecie

11 września 2001 roku uznać można za cezurę, która definiuje zupełnie nową przestrzeń upamiętnienia wydarzenia historycznego – internet. To w tej przestrzeni dokumentowano i interpretowano zamachy terrorystyczne na USA. Internauci publikując zrobione komórkami zdjęcia i filmy, opisując swoje doświadczenia w mailach i na blogach stworzyli obraz przeszłości – niejednolity, chaotyczny, nie posiadający żadnej centralnej i integrującej perspektywy. W projekcie 911digitalarchive.org, realizowanym przez Center For History and New Media, udostępnione przez internautów materiały uznano za wartościowe źródła historyczne, które należy opisac i zarchiwizować dla przyszłych pokoleń. W ciągu kolejnych siedmiu lat pojawiły się w internecie projekty, które na nowo – czasem rewolucyjnie – definiują znaczenie i funkcje archiwum. Jaki charakter ma budowana w oparciu o internetowe zasoby wizja przeszłości? Jaka jest historia, którą poznajemy przez internet? Ale również – czy definicja historii obejmuje dziedzictwo internetu? Jeśli tak, to w jaki sposób zachowywać je dla potomnych (digital preservation)?

5 grudnia, piątek 10:30-11:00
Grzegorz D. Stunża – Wirtualne wariacje realnych tekstów. Nieustanne (re)produkcje utopii państwa na przykładzie polskich mikronacji.

Mikronacje- funkcjonują w polskiej przestrzeni sieciowego tekstu już od dziesięciu lat. Setki zaangażowanych osób, poświęcających wolny czas na budowanie v-świata. Zjazdy w „realu”. Książęta i prezydenci, „Świecki Kościół” i „Bravogirlizm”, monarchofaszyści i v-anarchiści, demokracja wojskowa i Księstwo Templariuszy, „Towarzysz Wanda” jako wcielenie Lenina. Różnorodność ustrojów państwowych, rozwinięta dyplomacja, gospodarka, oddolne tworzenie uniwersytetów, prasy oraz wojska i … zaledwie kilka „realnych” tekstów naukowych charakteryzujących v-państwa. Tematem wystąpienia będą polskie państwa wirtualne. Utopie w działaniu? Re-kreacje rzeczywistych(?) tekstów? Gry? Sieciowe powieści? Społeczności uczące się? Czym (nie) są, odpowiem w wystąpieniu.

5 grudnia, piątek 13:30-14:00
dr Bernadetta Darska – Wielkie Babki – opowieści starych spisane przez młodych. Internetowe herstory „Feminoteki”.

Babki zapamiętane przez wnuczki, stare kobiety przywracane pamięci dzięki opowieściom młodych – to temat niniejszego tekstu. Projekt „Wielkie Babki” to fascynująca podróż odtwarzająca dzieje kobiet. Poznajemy bardzo różne kobiety i w tej różnorodności tkwi siła. Okazuje się bowiem, że wnuczki pamiętają, ale chciałyby wiedzieć więcej; wiedzą niewiele, ale nie zdążyły porozmawiać; pragną odnowić więź z matkami swoich matek – ale często nie jest to możliwe. Her-story „Feminoteki” to świadectwo szczególne – wirtualne medium pozwala stworzyć matrylinearną sieć powiązań. Rytuał czczenia babek w Dniu Babci – babek będących członkami rodziny i babek intelektualnych pozwala na zbudowanie wspólnoty wnuczek. Dzięki temu każda z uczestniczek projektu może poczuć się częścią grupy i ma jednocześnie możliwość wysłania sygnału do innych, że wszystkie możemy rozpisać swoje dziedzictwo tak, jak zrobiła to Jolanta Brach-Czaina w „Błonach umyslu”: Jolanta, córka Ireny, wnuczka Bronisławy, prawnuczka Ludwiki.

Zapraszamy na stronę domową konferencji.