Bronisław Geremek: nowe spojrzenie na średniowiecze
13 lipca zginął w wypadku samochodowym Bronisław Geremek, polityk, ale również wybitny mediewista, który spoglądał na średniowiecze w szerokiej perspektywie, spełniając założenia słynnej szkoły Annales. Przyjaciel Geremka, Jacques Le Goff, bardzo interesująco scharakteryzował jego naukową metodę w jednym z wywiadów z 1999 roku. Fragment opublikowanej w książce Długie Średniowiecze (Warszawa 2007) rozmowy prezentujemy niżej:
Po raz pierwszy odwiedziłem Polskę w 1959 roku, wysłany przez Fernanda Braudela w celu nawiązania kontaktów z polskimi historykami: poznałem wówczas mego wielkiego przyjaciela, Bronisława Geremka, i moją żonę, którą poślubiłem w Warszawie w 1962 roku.
Przypomnijmy, że Geremek był, w perspektywie najpierw marksistowskiej, a następnie w kontekście mniej ideologicznym, wybitnym specjalistą od spraw ludzi wykluczonych poza nawias średniowiecznego społeczeństwa. Opublikował pierwszą książkę o pracownikach najemnych wśród rzemieślników paryskich w XIII-XV wieku, następnie syntezę o ludziach marginesu w średniowiecznym Paryżu w tym samym okresie i wreszcie kolejną wielką pracę, „Litość i szubienica: dzieje nędzy i miłosierdzia”.
W swoim historycznym podejściu połączył on historię gospodarczą i historię społeczną, historię ideologii, historię mentalności i wrażliwości oraz historię kultury. Ostatecznie zerwał z komunizmem w 1968 roku i stał się jednym z czołowych opozycjonistów wobec ustroju, a także jednym z inspiratorów ruchu Solidarność oraz głównym doradcą Lecha Wałęsy. Przyczynił się do do osiągnięcia kompromisu między Jaruzelskim a opozycją w 1989 roku.
Jacques Le Goff, Średniowiecze Jacques’a Le Goffa, w: Jacques Le Goff, Długie Średniowiecze, Warszawa 2007, s. 31-32.
Zobacz też:
Praca naukowa Bronisława Geremka – artykuł w serwisie Histmag.org
Publikacje Bronisława Geremka:
The Common Roots of Europe, Polity Press, Cambridge, 1996;
Najemna siła robocza w rzemiośle Paryża XII-XIV w., 1962 (tłumaczenie na jęz. francuski w 1968 r., włoski w 1975 i 1999r.);
Ludzie, Towary, Pieniądze (współautor K.Piesowicz), 1968;
Ludzie marginesu w średniowiecznym Paryżu, 1971 (tumaczenie na jęz. francuski w 1976 r., angielski w 1987r.); Award of the Académie Française, 1976;
Życie codzienne Franciszka Villona, 1972 (tłumaczenie na jęz. włoski w 1990 r.);
Inutiles au Monde. Vagabonds et marginaux en Europe aux XIVe-XVIe siècle, Paris 1980 (tłumaczenie na jęz. włoski w 1986 i 1989 r.);
Dzieje kultury średniowiecznej Polski (współautor), 1985
Litość i szubienica, 1989 (tłumaczenie na jęz. francuski w 1987 r., włoski w 1986 r., niemiecki w 1989 r., hiszpański, holenderski, szwedzki, japoński, angielski, słoweński i słowacki);
Świat opery żebraczej, 1989 (tłumaczenie na jęz. włoski w 1989 r., francuski w 1991 r., hiszpański i holenderski w 1992 r.);
La Democrazia in Europa, (z R. Daherndorfem i F. Furetem) Rome 1993 (tłumaczenie na jęz. hiszpański w 1994 r.);
Passions Communes, Paris 1993 (z G. Duby) (tłumaczenie na jęz. portugalski, włoski, polski);
Bronislaw Geremek en diálogo con J.C. Vidal, Madrid 1997 (tłumaczenie na jęz. francuski w 1999 r.)
• • •
Kategorie: Uncategorized
Skrócony link: Kopiuj adres odnośnika
Kliknij tutaj, aby wygenerować przejrzystą wersję do czytania lub wydruku
Zacietrzewieni politycznie, widzacy w Geremku historyka od francuskich kurew nie widza jakiej wielkiej rewolucji nowego patrzenia na historie i ludzkosc byl on. Nie historii z poprawionym przez nastepcow pocztem pomniejszych kroli, z jedna dykteryjka i kilkoma datami (dwiema lub trzema), co jak ich niez pamietasz tos nie Polak i zbiorowym wyparciem nikczemnosci. Tylko historii kurew, zlodziei, rzemieslnikow, dworzan, budowniczych katedr, lombardzkich bankierow, platnerzy, kusznikow, poboznych grzesznikow … ludzi.