Wikipedia

James Bridle przygotował wielotomowe wydanie edycji wikipedystycznego artykułu dotyczącego wojny w Iraku: w dwunastu tomach na 7 tys. stron opublikowano informacje o 12 tysiącach zmian, jakie internauci wprowadzali do treści tego hasła. Projekt to próba zwrócenia uwagi na potencjał internetu w kształtowaniu wiedzy o przeszłości.

Wydaje się, że znaczenie modelu wiki – jako schematu współpracy i modelu nauki – będzie w ciągu najbliższych lat rosło.

Dotychczasowe cząstkowe wyniki seminarium badawczego Wikipedia und die Geschichtswissenschaften każą krytycznie spojrzeć na potencjał edukacyjny tej największej internetowej encyklopedii. Badanie dwudziestu wpisów z zakresu wiedzy historycznej w niemiecko- i anglojęzycznej wersji Wikipedii pokazało, że jakość tekstów jest bardzo nierówna, różne wersje językowe tego samego hasła zawierają różne treści, a przy bardziej złożonych tematach Wikipedia w żadnym razie nie może spełniać roli pierwszego źródła do dalszego zdobywania wiedzy.

Około czterdziestu redaktorów Wikipedii miało możliwość wejścia do gmachów British Museum ze specjalna przepustką zapewniającą im możliwość obserwowania codziennej pracy tej instytucji. Wikipedyści mogli porozmawiać z pracownikami i przygotować dokumentację fotograficzną wybranych zbiorów.

Profesjonaliście sięgającemu do papierowej encyklopedii – tłumaczowi, dziennikarzowi albo naukowcowi – nawet nie przyszłoby do głowy, by skopiować jedno z jej haseł i podpisać własnym nazwiskiem. To byłby przecież plagiat. Dlaczego podobne zasady zdają się nie obowiązywać w przypadku Wikipedii?

Wikipedia staje się filarem polskiej edukacji. Serwis udostępnia za darmo treści, które w prosty sposób mogą być przetworzone na niezliczone pseudoprace dyplomowe i zaliczeniowe i gwarantować dalsze funkcjonowanie niesprawnego systemu.

Czy publiczna instytucja, pracująca na zasobach dziedzictwa narodowego (należącego do wszystkich obywateli) ma prawo gwarantować sobie decydowanie o sposobie wykorzystania tych materiałów? Czy – nawet jeśli prawo wyraźnie wskazuje na możliwość objęcia ich cyfrowych reprodukcji licencją copyright, to etyczne jest blokowanie re-publikowania ich w repozytorium Wikipedii, serwisu działającego niekomercyjnie i mającego charakter edukacyjny? Internet stanowi ogromne wyzwanie dla systemu praw autorskich. Dowodem tego może być kolejna kontrowersja związana z definiowaniem zakresu wolności w korzystaniu z zasobów dziedzictwa kulturowego.

Wikibu.ch to system automatycznie oceniający i rekomendujący wybrane hasła z Wikipedii. Głównym problemem w korzystaniu z Wikipedii jest jakość publikowanych tam artykułów. Wikibu.ch – opierając się na serii wyciąganych z mediawiki danych – generuje podpowiedź dotyczącą wartości hasła.

Holenderskie muzea włączają się do międzynarodowej akcji Wiki Loves Art, zapraszając fotografów-amatorów do tworzenie fotograficznej dokumentacji swoich zasobów. Zdjęcia zebrane w ramach akcji po odpowiedniej selekcji udostępnione zostaną w repozytorium Wikipedii.

Kluczowym elementem strategii wykorzystania Wikipedii do promocji muzeum może być odpowiednia otwartość wobec Wikipedystów i zaangażowanie ich do współpracy z muzeum. Pracownik Powerhouse Museum w Sydney – Seb Chan – podejmuje ten temat w kontekście wizyty Wikipedystów zorganizowanej w ramach akcji Backstage pass.

Na łamach pisma filozoficznego Episteme współtwórca Wikipedii – Larry Sanger – zaproponował opracowanie programu filozofii akademickiej, który będzie konfrontował z epistemologicznym potencjałem Wikipedii. Przytaczane przez niego argumenty mają prowadzić do konkluzji, że Wikipedia to nic wiecej niż egalitarna utopia.

Dużym problemem jest nadmiar informacji. Dotyczy to codziennego korzystania z wiedzy udostępnianej w internecie, ale także przygotowywania prac naukowych i informacji dostępnych w bibliotekach. W takiej sytuacji korzystanie z Wikipedii staje się pierwszym etapem researchu.

Historycy wielokrotnie posuwali się do oszustw oraz mistyfikacji, zarówno niewinnych kawałów jak i wielkich ideologicznych kłamstw wspieranych machiną propagandową. Etos pracy historyka – wszechobecny fetysz prawdy historycznej powoduje jednak, że oszustwo należy do naszych największych grzechów zawodowych. Co jednak, jeśli oszustwo wykorzystamy jako narzędzia dla poznania mechanizmów uwiarygadniania informacji oraz procesów konstruowania i recepcji opowieści o przeszłości? Przyjrzeć się temu postanowił Mills Kelly prowadząc ze swoimi studentami kurs akademicki pt. Lying about the past.

Na stronach anglojęzycznej Wikipedii dostępna jest już w całości książka Wikipedia: The Missing Manual autorstwa Johna Broughtona. Zachęcamy do lektury.

Wikipedia przez swoją popularność i rzesze aktywnych redaktorów stanowi wyzwanie dla instytucji zajmujących się edukacją historyczną. Zaangażowanie w internetowe projekty społecznościowe może wyznaczyć zupełnie nowy kierunek rozwoju polityki historycznej.

Podczas ostatnich tygodni nie pojawiały się na stronie żadne nowe materiały. W tym czasie jednak działo się dużo. Zapraszamy na przegląd najciekawszych informacji.

Jesteśmy świadkami coraz większego zainteresowania profesjonalnych historyków studiami feministycznymi, tematyką gender i queer. W popularyzacji tych badań internet pełni niezwykle ważną rolę. Przykładem na to jest najnowszy projekt OutHistory.org, oparty o formułę wiki serwis stanowiący podstawę publicznie dostępnego repozytorium wiedzy o zagadnieniach dotyczących historii osób i środowisk LGBTQH (Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender, Queer, Heterosexual).

Ukazał się najnowszy, 55. już numer kwartalnika Karta. Oprócz niezwykle interesujących materiałów źródłowych dotyczących historii XX wieku znaleźć w nim można również zapis dwóch ostatnich dyskusji dotyczących kształtu polityki historycznej w Polsce. W debatach zorganizowanych przez Ośrodek KARTA w Instytucie Historii PAN i w Domu Spotkań z Historią w maju i czerwcu 2008 wzięli udział [...]

Ostatnie kontrowersje dotyczące jakości artykułów na Wikipedii koncentrują się przede wszystkim na kwestiach marketingowych i PR-owych zmian w treści haseł. Oto na przykład Amazon próbował reklamować się w haśle opisującym Paris Hilton.
Tymczasem Carl Pyrdum na blogu Got Medieval opisuje inne zjawisko, które sam analizuje i opisuje za pomocą sztuki wikigroaningu (Art of wikigroaning, groan – [...]