film

[ 25/11/2010 10:00 to 27/11/2010 17:00. ] Uniwersytet Jagielloński, Instytut Studiów Regionalnych, Katedra Teorii i Historii Badań Kulturoznawczych zapraszają do udziału w konferencji: Przeszłość we współczesnej narracji kulturowej, która odbędzie się w Krakowie, 25-26-27 listopada 2010 r.

Dawno temu w Iłży to zrealizowanym w ciągu prawie pięciu lat, bez budżetu, za to dzięki pracy dziesiątek osób romans historyczny. Film w reżyserii Michała Drzewieckiego został nagrodzony tytułem Best International Adventure Feature na New York International Independent Film and Video Festival.

[ 24/05/2010; 11:00 to 14:00. ] Instytut Dziennikarstwa UW i Laboratorium Reportażu zapraszają na pokaz pierwszego w Polsce filmu dokumentalnego zrealizowanego w technice 3D. Pokaz odbędzie się w ramach spotkania poświęconego „Polifonicznej powieści reportażowej w praktyce Laboratorium Reportażu”, 24 maja w warszawskim Kinie Kultura.

[ 20/04/2010; 18:00 to 19:00. ] Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego zapraszają do udziału w spotkaniu wokół książki „Film i historia” pod redakcją Iwony Kurz. Spotkanie odbędzie się 20 kwietnia (wtorek) o godzinie 18.00 w Empiku Nowy Świat przy Nowym Świecie 15/17.

Tematem najnowszego numeru czasopisma Res Publica Nowa (3/2009) jest śmierć historii. Ta dość radykalna teza jest punktem wyjścia do rozważań na temat obecności historii we współczesnych społeczeństwach oraz jej relacji z pamięcią, kulturą i systemem państwowej edukacji.

Film w kulturze masowej jest jednym z głównych źródeł świadomości historycznej. Obrazy obecne w produkcjach filmowych wpływają na społeczne wyobrażenia przeszłej rzeczywistości.

Bękarty wojny zwiastują historię pozbawioną faktów i politycznych czy moralnych interpretacji. W przeszłości liczą się już tylko obrazy i emocje, które wywołać mogą historyczne postaci czy wydarzenia. To idealny produkt dla ahistorycznego społeczeństwa funkcjonującego w kulturze masowej.

W ostatnim numerze (1/2009) wydawanego przez SWPS czasopisma Kultura Popularna dostępny jest mój artykuł YouTube i historia: odkrywanie, upamiętnianie i promocja przeszłości. Czy można mówić o archeologicznej funkcji YouTube? Czy serwis ten stał się infrastrukturą oddolnego archiwum?

Może warto by było nakręcić coś, co dzieje się poza stolicą i traktuje o innym aspekcie niż zaangażowanie warszawskiej młodzieży? Przy oczywiście całym szacunku do Powstania Warszawskiego i wkładu stolicy w walkę z okupantem jest to kolejny temat warszawski. Naładowany takimi przekazami, mało wymagający i posiadający pobieżną wiedzę widz, po czasie może ugruntować się w iluzorycznym przekonaniu, że poza stolicą nic się nie działo.

Temat Powstania Warszawskiego – w kolejną rocznicę jego wybuchu – zdominował polskie media. Oprócz analiz historycznych pojawiło się wiele artykułów podejmujących temat pamięci Powstania i jego wizerunku w kulturze popularnej: filmach, komiksach, sztuce ulicznej czy grach komputerowych. Opublikowane niżej zestawienie zawiera odnośniki do najciekawszych z nich.

Artykuły z wydanej w ramach Biblioteki Telgte publikacji Obrazy kultur to pokłosie konferencji, zorganizowanej w październiku 2005 roku w Poznaniu (Instytut Etnologii i Antropologii kulturowej UAM, Poznań). Centralną osią wszystkich tych tekstów jest spojrzenie przez obraz, analiza tego, jak w fotografii, filmie czy internecie odbija się współczesna lub historyczna rzeczywistość.

Powstanie Warszawskie zaczyna być silnie obecne w kulturze popularnej. Okazało się, że twórcy z tego kręgu znaleźli w nim wartości, które współcześnie mogą być dla nich aktualne oraz atrakcyjne fabuły, które w łatwy sposób odtworzyć można już we współczesnym kontekście.

Dla 25 proc. Polaków internet jest źródłem wiedzy o historii najnowszej, jeszcze ważniejszą rolę w tym kontekście pełni telewizja i kino. Tymczasem w zeszłym roku po książkę sięgnęło tylko 38 proc. Polaków.

Lithuania and the Collapse of the USSR to projekt interesujący nie tylko z punktu widzenia filmoznawczego. Obraz Mekasa prowokować może do zadawania pytań o relacje między historią a telewizją, która wpływa na sposób postrzegania przeszłości.

Punktem wyjścia tego artystycznego przedsięwzięcia – zrealizowanego, co ważne, ponad dwadzieścia lat po opisywanych zdarzeniach – jest fakt, iż bohater filmu (alter ego reżysera) nie pamięta nic z wypadków, jakie miały wówczas miejsce. Wie tylko tyle, że brał w nich udział – jako młody, niedoświadczony – dziewiczy, chciałoby się rzec – chłopak, który – mocą odgórnych rozkazów – znalazł się w 1982 roku w okupowanym Libanie.