archiwum

Uniwersytet Oksfordzki we współpracy z JISC realizuje program RunCoCo: how to Run a Community Collection online, którego celem jest dystrybucja wiedzy na temat metodologii prowadzenia społecznościowych projektów archiwalnych oraz udostępnianie narzędzi do ich realizacji.

James MacDevitt w swoim artykule pyta o naturę archiwum cyfrowego. Odrzucając opozycje charakteryzujące tradycyjne archiwum (użytkownik/archiwista, czytanie/pisanie, dane/metadane) opisuje nowy model interakcji między użytkownikiem a zdigitalizowanymi zasobami. Nie jest to na szczęście proste powielanie sloganów mitologii web 2.0, ale spojrzenie zdecydowanie głębsze, dotykające zagadnień filozofii wiedzy czy pytań o ontologiczny status artefaktów kulturowych udostępnianych w formie cyfrowej.

Pracownicy NARA liczą, że dzięki wsparciu użytkowników Facebooka uda się zlokalizować zaginione archiwalia i ponownie udostępnić je wszystkim chętnym.

Pomysł na taką akcję narodził się już w 2005 roku, gdy w Stanach Zjednoczonych przeprowadzono pierwsze narodowe badanie kondycji zbiorów 30 tysięcy amerykańskich instytucji takich jak biblioteki, muzea, prywatne stowarzyszenia historyczne oraz repozytoria archeologiczne. Instytucje te w swoich zasobach mają obecnie ponad 4,8 mld różnego rodzaju dzieł, m.in 153 mln fotografii oraz 270 mln rzadkich książek, czasopism i magazynów.

W zasobach strony docelowo znajdować się ma ponad 200 tysięcy dokumentów. Objętość digitalizowanego archiwum to około 100 milionów stron.

Konieczne jest zabezpieczenie zasobów internetowych związanych z katastrofą pod Smoleńskiem, żałobą, dyskusjami, które trwają na ten temat w internecie, potrzebna jest także archiwizacja różnorodnych cyfrowych form upamiętniania tych tragicznych wydarzeń. Konieczne jest powstanie Internetowego archiwum 10 kwietnia.

Jak dostępność w internecie baz danych z pełnymi treściami dokumentów archiwalnych wpływa na pracę historyka? Profesor Tim Hitchcock w artykule Digital Searching and the Re-formulation of historical knowledge opisuje zmianę modelu nauki historycznej, w której archiwum przestaje odgrywać tak doniosłą jak kiedyś rolę.

The National Archives posiada w serwisie YouTube swój oficjalny kanał, udostępniający archiwalne materiały video.

Kanadyjskie archiwum i biblioteka narodowa (Library and Archives Canada) wydała niedawno specjalne memorandum dotyczące zakupu drukowanych publikacji i dokumentów, mających uzupełnić udostępnianą przez tę instytucję kolekcję. Co prawda ograniczenie to nie ma mieć stałego charakteru, ale – jak przekonuje w wypowiedzi dla CBC News Doug Rimmer – to element nowej polityki: because we live in [...]

[ 24/05/2009; 16:00 to 18:00. ] Dyskusja „Kultury Popularnej”: Wirtualny śmietnik czy wizualne archiwum współczesności – co stanie się dokumentem czasów, w których obrazy produkowane są masowo?

Bezpieczne archiwizowanie zasobów cyfrowych to już teraz jeden z głównych problemów współczesnej archiwistyki. Tylko skuteczne wdrożenie polityki digital preservation pozwolić może na zachowanie na przyszłe dziesięciolecia tej części współczesnej kultury, która istnieje wyłącznie w formie cyfrowej.

The Preservation of Web Resources Handbook przedstawia kompletną listę zagadnień związanych z kwestiami zachowywania internetowych zasobów cyfrowych. Materiał został przygotowany w ramach tegorocznych warsztatów PoWR, projektu finansowanego przez Joint Information Systems Committee (JISC)

Że sieć zmieniła naszą codzienną rzeczywistość, o tym nie ma potrzeby przekonywać. Czy zmieniła także naszą rzeczywistość tekstową? W dniach 2-5 grudnia 2008 roku na Uniwersytecie Warszawskim w Sali Balowej Pałacu Tyszkiewiczów-Potockich odbędzie się konferencja naukowa TEKST (W) SIECI. Pojawią się na niej wątki związane z zagadnieniem obecności historii w internecie.