Książka Marka Kaźmierczaka może być inspiracją do bardziej uważnego i głębszego spojrzenia na rolę Internetu w procesie zdobywania wiedzy historycznej czy kształtowania pamięci społecznej.
Łukasz Bertram: Obawiam się natomiast, że trudno na podstawie tego filmu będzie poprowadzić na lekcji dyskusję na temat: no dobrze, oni tak jak my bali się, kochali się, spali ze sobą, przeżywali swoją młodość – ale co sprawiło, że gdy padł rozkaz, poszli do walki, że wcześniej tyle lat konspirowali?
Tom składa się z artykułów z reguły wcześniej już drukowanych (często w Borussi), a także ankiety przeprowadzonej wśród historyków polskich i niemieckich, rozmów: otwierającej tom z Klausem Zernackiem oraz zamykającej, przeprowadzonej przez Łukasza Musiała z Hubertem Orłowskim i Robertem Trabą, a także z dołączonej broszury poświęconej wystawie „My, Berlińczycy! Wir Berliner!” (prezentowanej w berlińskim Märkisches Museum od marca do czerwca 2009 r.).
Autorki dużo uwagi poświęciły we wstępie na określeniu pojęć „pamięć zbiorowa” i pokrewnych, które stosowane są bardzo niekonsekwentnie. Występujące również w tytule artykułu pojęcie „mówionej historii” nie pojawia się w tekście ani razu.
Rudolf Den Hartogh w swojej pracy magisterskiej The future of the Past: A case study on the representation of the Holocaust on Wikipedia, obronionej w lipcu tego roku na Uniwersytecie Erazma w Rotterdamie, podejmuje temat definiowania Zagłady w hasłach niemieckiej, holenderskiej i anglojęzycznej Wikipedii.
Historia mówiona jest sposobem na zniwelowanie asymetrii występującej pomiędzy pamięcią Europy Zachodniej i Wschodniej. Taką tezę stawia Michał Kierzkowski, poznański historyk, który różnym aspektom historii mówionej poświęcił już szereg tekstów.
Częstotliwość publikowania, hermetyczność i marginalne znaczenie społeczne – to zdaniem twórców projektu Public History Weekly główne wady historycznych czasopism naukowych publikowanych w tradycyjnym modelu.
Czytelnik Modi memorandi. Leksykonu kultury pamięci nie tylko doświadczy przyjemności obcowania z książką elegancko wydaną (szata graficzna jest utrzymana w minimalistycznej, nowoczesnej estetyce) i starannie zredagowaną, ale otrzyma również bardzo dobry przewodnik po tematyce pamięci i studiów nad nią.
Przeszłość można poznawać, ale przeszłość można też przeżyć, doświadczyć. Możliwość doświadczenia historii, niejako dotknięcia jej, uzasadnia istnienie miejsc pamięci i szczególne ich pielęgnowanie. Grzegorz Żuk podejmuje temat edukacji historycznej praktykowanej w muzeum w dawnym obozie koncentracyjnym na Majdanku.
Społeczna nieefektywność szkolnej edukacji historycznej czy wyczerpywanie się potencjału religijnych i państwowych form obchodów rocznic ważnych wydarzeń historycznych sprawia, że zwracamy się w kierunku odtwórstwa historycznego.
Zaprojektowana na MIT aplikacja wizualizuje nasze zapośredniczone przez pocztę elektroniczną relacje z innymi i wskazuje, jak wielkie znaczenie ma ta forma komunikacji w naszych cyfrowych biografiach.
Krytyczna analiza filmu powinna być prowadzona nie na poziomie historycznych detali takich jak fakty, daty, nazwiska, nazwy, miejsca, konkretne artefakty, a raczej na poziomie tego, jak dany film modeluje historyczny świat przedstawiony, jakich używa argumentów, strategii metaforyzacji i symbolizacji, środków wyrazu.