Historyczne zasoby internetu, digitalizacja, nowe trendy w humanistyce, rekonstrukcje »
Historia środowiskowa (environmental history) stara się pokazać interakcje pomiędzy ludzką cywilizacją a środowiskiem naturalnym na przestrzeni wieków. Dla badaczy z tego nurtu przyroda nie jest jedynie biernym tworzywem poddającym się działaniom człowieka, a aktywnym uczestnikiem procesu dziejowego, który w podobny sposób oddziałuje na dzieje cywilizacji, jak ona na kształt otaczającej ją przyrody.
Asaph Perry urodził się w 1870 roku w hrabstwie Forsythe w stanie Georgia. Historia jego wcale nie niezwykłego życia stała się podstawą projektu badającego teoretyczne i techniczne problemy związane z konstruowaniem i wykorzystywaniem internetowych projektów historii lokalnej.
W jaki sposób pokazywać złożone zmiany jakie zachodzą przez lata w określonej przestrzeni? Czy tradycyjne mapy i tabele statystyczne są jedynym narzędziem opisu, jakim dysponuje dziś w tym kontekście historyk? Nowe podejście do historii przestrzeni proponują uczestnicy Spatial History Project, realizowanego na Uniwersytecie Stanford.
Czy remiks może być narzędziem pozwalającym na nadanie autentyczności źródłom historycznym w ich współczesnej recepcji? Jakie są granice historycznego remiksu i jak wykorzystać jego potencjał w edukacji?
NYT rozpoczął publikowanie serii artykułów poświęconych cyfrowej humanistyce tekstem Patricii Cohen, w którym szczególnie spodobał mi się wątek poświęcony relacji między ideologią a metodologią w tym kierunku. Czy czeka nas post-theoretical age?
15 i 16 listopada 2010 roku w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie (ul. Jazdów 1) odbędzie się konferencja zatytułowana Wymowa faktów. Jej tematem będą rozważania nad faktem historycznym i jego miejscu w teorii oraz praktyce teatru.
Celem historii ratowniczej powinno być ratowanie względnie zamkniętych fragmentów przeszłości przed zagrożeniem utraty dla szeroko pojętego dziedzictwa. Historia ratownicza powinna stosować „aktywne” metody zabezpieczania przeszłości, w ramach których należy przywracać zbadaną, opisaną, zarchiwizowaną oraz zinterpretowaną przeszłość jej prawowitym właścicielom z wykorzystaniem nowoczesnych metod oraz narzędzi badawczych.
Polskie Towarzystwo Historii Mówionej stawia sobie za cel doskonalenie standardów metodologicznych i etycznych historii mówionej, tak jako dziedziny nauki czy kultury, jak i działalności społecznej.
Współcześnie to audiowizualne technologie komunikacyjne wyznaczają porządki modelowania i konstruowania kulturowej rzeczywistości, dostarczają nowych sposobów nadawania światu znaczeń, mają czynny udział w oswajaniu doświadczenia kulturowego i opisywaniu przeszłości.
Interaktywność stawia przed historią – przedmiotem zdalnego nauczania szereg wyzwań, z których najważniejsze dotyczą prób określenia jej miejsca we współczesnej kulturze i wynikających stąd konsekwencji dla edukacji.
Uniwersytet Oksfordzki we współpracy z JISC realizuje program RunCoCo: how to Run a Community Collection online, którego celem jest dystrybucja wiedzy na temat metodologii prowadzenia społecznościowych projektów archiwalnych oraz udostępnianie narzędzi do ich realizacji.
Thesen zur Digitalen Geschichtswissenschaft to dokument stanowiący próbę teoretycznego opisania ram historii digitalnej (digital history). Autorzy – Peter Haber i Jan Hodel (weblog.histnet.ch) w sześciu punktach streścili najważniejsze według nich cechy tego nowego kierunku zainteresowań historyków.
Serdecznie zapraszam do udziału w warsztatach digitalizacyjnych odbywających się w ramach Obozu Kultury 2.0 w Chrzelicach. Trzon spotkania odbywającego się w dniach 12-16 sierpnia będzie stanowić seria zajęć warsztatowych prezentujących możliwości kreatywnych działań z wykorzystaniem nowych technologii cyfrowych. Zgłoszenia do 18 czerwca.
Genealogia w Polsce posiada ugruntowaną pozycję nauki zajmującej się badaniem i ustalaniem więzi rodzinnych. Zajmują się nią zarówno profesjonaliści, jak i amatorzy, zaś każdy student historii styka się z nią w trakcie kursu nauk pomocniczych historii. Najczęściej genealogia kojarzy się nam z drzewem genealogicznym i suchym, prawie statystyczne, zestawieni imion, nazwisk, dat śmierci i urodzin. Istnieje jednak program badawczy pozwalający wyjść poza katalog nazwisk i dat – Family History.
W dniach 17-19 maja b.r. na Wydziale Humanistycznym UMCS odbędzie się pierwsza z projektowanego cyklu konferencji p.n. Historie alternatywne, organizowana przez pracowników Instytutu Historii UMCS. Poświęcona kluczowym obecnie zagadnieniom związanym z pozaakademickimi sposobami tworzenia i rozumienia historii, wpisuje się we współczesny nurt badań i popularyzacji nauk w obrębie tzw. Nowej Humanistyki, skoncentrowany na dyskursie historii niekonwencjonalnych.
Co słyszeli pierwsi osadnicy na kontynencie amerykańskim, jakie dźwięki towarzyszyły życiu w małym miasteczku w Galicji, czy też jak „brzmiały” burzliwe obrady Sejmu Wielkiego? Historycy zdecydowanie zbyt rzadko zadają sobie takie właśnie pytania. Badacze skupiając się na warstwie faktograficzno-wydarzeniowej, nie doceniają roli jaką krajobraz dźwiękowy odgrywa dla pełniejszego poznania historycznego.
Na oficjalnym blogu Amerykańskich Archiwów Narodowych (The National Archives) opublikowano niedawno notkę poświęconą możliwościom zaangażowania wolontariuszy do współpracy przy projektach naukowych realizowanych przez tę instytucję.
Czytając tę publikację warto zwrócić uwagę na fragmenty poświęcone obecności kultury masowej w omawianej tematyce. Dotyczy to zarówno kultury masowej okresu PRL, która wywierała wpływ na społeczeństwo głównie poprzez film i literaturę, jak i współczesnej obecności w mediach elektronicznych oraz (pop)kulturze alternatywnej. Szczególnie ciekawym fragmentem książki jest analiza współczesnych dyskursów i aktorów wpływających na wizerunek podziemia niepodległościowego.
Profesjonaliście sięgającemu do papierowej encyklopedii – tłumaczowi, dziennikarzowi albo naukowcowi – nawet nie przyszłoby do głowy, by skopiować jedno z jej haseł i podpisać własnym nazwiskiem. To byłby przecież plagiat. Dlaczego podobne zasady zdają się nie obowiązywać w przypadku Wikipedii?
A właściwie: jak internet zmieni nasz sposób definiowania tego, co jest historią? To pytanie tylko z pozoru zbyt abstrakcyjne i przystające bardziej do futurologii niż do metodologii i teorii historii. Chociaż trudno oczekiwać jednoznacznych odpowiedzi wyjaśniających ten problem, warto mieć świadomość wpływu tego medium (już dzisiaj) na profesję historyka, muzealnika czy archiwisty.
W 2011 roku dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach programu "Patriotyzm Jutra".
