Digital preservation

Digital Curation and Preservation Bibliography to dość imponujące zestawienie odnośników do artykułów, publikacji książkowych i raportów dotyczących zagadnienia przechowywania i zabezpieczania zasobów cyfrowych (digital preservation).

Pomysł na taką akcję narodził się już w 2005 roku, gdy w Stanach Zjednoczonych przeprowadzono pierwsze narodowe badanie kondycji zbiorów 30 tysięcy amerykańskich instytucji takich jak biblioteki, muzea, prywatne stowarzyszenia historyczne oraz repozytoria archeologiczne. Instytucje te w swoich zasobach mają obecnie ponad 4,8 mld różnego rodzaju dzieł, m.in 153 mln fotografii oraz 270 mln rzadkich książek, czasopism i magazynów.

Biblioteka Narodowa Nowej Zelandii po raz kolejny rozpoczyna akcję archiwizowania zasobów krajowego internetu. Od 12 maja przez czternaście dni Biblioteka (we współpracy z Internet Archive udostępniającym oprogramowanie do sczytywania) kopiować będzie zawartość nowozelandzkich stron – głównie z domen .nz, ale także .com, .net i .org (jeśli podpięte pod nie serwisy hostowane są na krajowych serwerach).

Zapis audycji z 21 kwietnia (Radio TOK FM) poświęconej cyfrowemu dziedzictwu i digital history.

Konieczne jest zabezpieczenie zasobów internetowych związanych z katastrofą pod Smoleńskiem, żałobą, dyskusjami, które trwają na ten temat w internecie, potrzebna jest także archiwizacja różnorodnych cyfrowych form upamiętniania tych tragicznych wydarzeń. Konieczne jest powstanie Internetowego archiwum 10 kwietnia.

Serwis mikroblogowy Twitter zdecydował się przekazać Bibliotece Kongresu Stanów Zjednoczonych całe swoje archiwum wpisów. Są to miliardy „ćwierknięć”, które zostały opublikowane przez użytkowników Twittera na przestrzeni ostatnich kilku lat. Całkowita ich liczba jest potężna, biorąc pod uwagę fakt, że obecnie każdego dnia powstaje około 55 mln nowych wpisów.

A właściwie: jak internet zmieni nasz sposób definiowania tego, co jest historią? To pytanie tylko z pozoru zbyt abstrakcyjne i przystające bardziej do futurologii niż do metodologii i teorii historii. Chociaż trudno oczekiwać jednoznacznych odpowiedzi wyjaśniających ten problem, warto mieć świadomość wpływu tego medium (już dzisiaj) na profesję historyka, muzealnika czy archiwisty.

Penny Carnaby pisze m.in. o ewolucji społecznej roli bibliotekarza/specjalisty informacji, o odpowiedzialności za zachowanie dla przyszłych pokoleń źródeł opisujących współczesność, a także o wyzwaniu, jakim wobec cyfrowego dziedzictwa jest system praw autorskich.

Koalicja Digital Preservation Europe (DPE) to wspólna inicjatywa kilku uczelni z krajów UE mająca na celu wspólną organizację badań nad zagadnieniami digital preservation, wypracowywanie standardów w tej dziedzinie oraz promocję wiedzy o archiwizacji cyfrowej w Europie.

The Preservation of Web Resources Handbook przedstawia kompletną listę zagadnień związanych z kwestiami zachowywania internetowych zasobów cyfrowych. Materiał został przygotowany w ramach tegorocznych warsztatów PoWR, projektu finansowanego przez Joint Information Systems Committee (JISC)

Jakie inicjatywy podejmuje się w USA w celu wypracowania zasad archiwizowania cyfrowej aktywności? Na jakie problemy natrafiają eksperci? Na stronie The Christian Science Monitor opublikowany został w lutym tego roku interesujący artykuł autorstwa Chrisa Gaylorda, podejmujący temat digital preservation. Autor wymienia w nim liczne inicjatywy związane z tym zagadnieniem.
Jednym z amerykańskich projektów tego typu jest [...]

Czy metodologia oral history sprawdzi się w kontekście światów gier on-line? Na Uniwersytecie stanu Texas w Austin realizowany jest projekt zmierzający do wypracowania metod archiwizacji historii wirtualnych światów takich jak Second Life, Ultima Online czy World of Warcraft. Koordynatorem inicjatywy jest profesor Megan Winget. Jak sama przyznaje, cyfrowa rzeczywistość to wielkie wyzwanie dla archiwistów. Jej [...]