Historia mówiona i wojna

14 stycznia w warszawskim Domu Spotkań z Historią odbyła się promocja książki Piotra Filipkowskiego Historia mówiona i wojna. Doświadczenie obozu koncentracyjnego w perspektywie narracji biograficznych. Książka ukazała się w serii „Monografie Fundacji na rzecz Nauki Polskiej” w Wydawnictwie Uniwersytetu Wrocławskiego.

Prowadzący spotkanie Dominik Czapigo już na wstępie podkreślił, że powstanie książki Piotra Filipkowskiego związane jest z jego pracą w Ośrodku KARTA. Relacje zebrane w ramach prowadzonego przez niego projektu dostępne są dla każdego w archiwum historii mówionej Domu Spotkań z Historią oraz na portalu Audiohistoria.pl. Piotr Filipkowski dokonuje socjologicznej i antropologicznej analizy ponad trzydziestu wielogodzinnych wywiadów z byłymi więźniami obozu Mauthausen, które zostały nagrane w ramach międzynarodowego projektu realizowanego w Polsce przez Ośrodek KARTA.

Sam autor podczas swojego wystąpienia zaznaczył, że celem książki nie jest opisanie historii obozu Mauthausen, ale oddanie obrazu obozowego życia, jaki zapisał się w pamięci więźniów. W jaki sposób obóz jest obecny w ich świadomości i tożsamości, kim stali się po jego opuszczeniu? Zwrócił także uwagę na problemy metodologiczne i źródłoznawcze związane z wykorzystaniem relacji świadków w formie nagrań wideo i przygotowywaniem transkrypcji.

Komentując książkę prof. Ewa Domańska (UAM) odniosła się do problemu obecności głosu autora w narracji historycznej i jego postawy etycznej wobec opisywanego problemu. Mówiąc o zmianach we współczesnej humanistyce, odwracającej się od badania człowieka samego w sobie na rzecz analizowania jego relacji z nie-ludzkimi przedmiotami, odniosła je do treści badań Piotra Filipkowskiego. Muzułman, ktoś na samym dnie hierarchii więźnia obozu, to także istota odczłowieczona, z którą w relacje wchodzą inni więźniowie, która jest zupełnie na nowo definiowana. Treść relacji omawianych w książce wywołuje pytania o granice człowieczeństwa i ma duży potencjał edukacyjny, może inspirować do rozwijania instynktu etycznego w odniesieniu do doświadczeń Mauthausen.

Prof. Andrzej Mencwel (UW) podkreślił natomiast, że w książce Piotra Filipkowskiego autorzy świadectw nie są tylko dodatkiem do naukowej narracji, ale jej podstawowym i integralnym elementem. Odniósł się też do problemu remediacji relacji (format multimedialny a tekst pisany). Według niego Piotr Filipkowski stara się – zamiast oceniać – opisać i zrozumieć strukturę nieludzkich sytuacji.

Czytanie, słuchanie i oglądanie wywiadów dokonywane jest z perspektywy socjologicznej i antropologicznej. Autor rozpoznaje i interpretuje znaczenia, jakie swoim (głównie obozowym) doświadczeniom nadają jego Rozmówcy byli więźniowie obozu. W tej podwójnej hermeneutyce interpretacja świata społecznego (obozowego) budowana jest z interpretacji jego uczestników. Jedna do drugiej stale się odnosi – stąd tak dużo miejsca zajmują narracje więźniarskie. Praca jest propozycją biograficznego spojrzenia na doświadczenie kacetu. Doświadczenia obozowe są bowiem integralną częścią biografii Rozmówców. Dla ich interpretacji ważne jest więc to, kim byli przed obozem i po nim, z jakich społecznych światów tam trafili i w jakich później się znaleźli – ale też to, w jakich społecznych ramach osadzona była ich pamięć tamtych doświadczeń. Autor proponuje swoistą typologię doświadczeń, pamięci, narracji byłych więźniów, niuansując obozową kategorię polskiego więźnia politycznego. Czytaj dalej…

Pobierz artykuł Piotra Filipkowskiego Historia mówiona i wojna (PDF)